EL CANCIONERO DE CANTIGAS GALEGAS DE VÍCTOR SAID ARMESTO
Se trata de un modesto cuadernillo formado por 15 hojas de 345x 230 mm. escritas por ambas caras. Contiene 199 cantigas gallegas populares en caligrafía clara y sin enmiendas, a tinta negra y plumilla de trazo fino. El papel de hilo, de buena calidad, ha preservado íntegro el conjunto, pese a haber estado plegado y carecer de cubiertas, motivo por el cual encontramos las primeras y últimas dos hojas con manchas. Finalmente dos remaches de metal en su lado izquierdo unen el conjunto de los folios.
Formaba parte de un conjunto de viejos papeles, con recortes de artículos sobre lírica e historia medieval, de fines del siglo XIX y princ. del XX, anotados en sus márgenes y subrayados con lápiz rojo y azul, restos , junto a un enmohecido quijote del XVIII, del archivo del malogrado investigador pontevedrés Víctor Said Armesto.
Desconocemos todo sobre la autoría –compilación y redacción- de este pequeño cancionero. Su escritura es limpia y uniforme, de una sola mano, pero su sistema ortográfico es vacilante, con variantes ortográficas y léxicas e incorrecciones gráficas que hemos respetado en la transcripción. Aunque proceda del archivo de Said Armesto, haría falta un cotejo con otros manuscritos del autor conservados en la Fundación Barrié de la Maza, para una atribución segura al insigne investigador.
En el anverso del folio 1 figura “Cántigas galegas”y en margen derecho la anotación “Esta si que che vai boa”, indicando el visto bueno dado por el autor a esta transcripción y copia. En su margen superior derecho y en grandes caracteres a lápiz azul aparece “Nº 65”, con el que se numeraría nuestro documento dentro de una colección. En algunas cantigas aparece una pequeña cruz en rojo o azul, y en otras una línea vertical roja en su margen externo.
(Folio 1 anverso)
Cántigas galegas
Esta si que che vai boa
(1)
Teño un cento de cántigas
metidas n’un agulleiro,
pra cantar o domingo
aló na cima d’o outeiro.
(2)
Eu quería cantar ben
a garganta non m’axuda,
eina d’ deixar quedar
nunha laranxa madura.
(3)
Chamácheme moreniña
eche d’o polvo d’a eira,
xa me verás o domingo
como a guinda n’a guindeira.
(4)
Moito miras pra min,
moito me choscas o ollo,
son unha moza solteira
non podo dar creto a un tolo.
(5)
Xa comin e xa bebin
xa botei viño n’o vaso,
xa tomei amores novos
e de ti non fago caso.
(6)
Zapateiro non o queres,
xastre non o’ encontrarás,
filla de unha mala raza
solteira te quedarás.
(Folio 1 vuelta)
(7)
Toda miña vida andei
aire vendendo n’un fol,
ahora que xa son vello
gaiteiro deitate o sol.
(8)
Ven cá torta d’un ollo
corta d’o entendimento,
como queres que eu te queira
se non me sale de dentro.
(9)
Ala vai, vela alá vay,
a raposa po lo prado,
ala vai, vela ala vai
c’o rabicho levantado.
(10)
Vivan as ventanas marelas,
vivan as marelas ventanas,
vivan os homes valentes,
morran as mulleres vanas.
(11)
A parroquia d’ Beiro
cérrase con unha cancela,
quen me dera ser galán
d’unha mociña que hai n’ela.
(12)
Por moito q’ o rio creza
ao ponte non a de chegar,
por mais amores que eu teña
a ti non te ei de olvidar.
(13)
Ainda que paso por aqui
non paso por te mirar,
e camiño pasaxeiro
non o podo remediar.
(Folio 2 Anverso)
(14)
Si eu che supera cantar
como che sei cantigas,
facia chorar as pedras
canto mais as raparigas.
(15)
Oiu chorar a unha vella
pregunteille porque choraba,
porque lle morrera o seu vello
que a gaitiña lle tocaba.
(16)
Chamácheme moreniña
blanquiña, vaite lavar!
disme que non teño amores
inda chos podo emprestar.
(17)
Abaixate coto alto,
que non te podo subir,
o que altos amores toma
os mais baixos veu cair.
(18)
Eu ven vin estar o moucho,
d’ rodillas n’un penedo,
moucho, non mires d’ lado
que eu non che teño medo.
(19)
Eu vin estar o moucho
A comer un cacho d’uvas,
vaite d’ ahi moucho negro
que comes as mais maduras.
(20)
Non te olvido, non te olvido,
non te olvido so si morro,
o rio cando vai cheio
leva penedos e todo.
(Folio 2 vuelta)
(21)
A tua porta senteime
a comer unha laranxa,
eu o medio encontreille
un ramiño d’esperanza.
(22)
Eu te quixera levar
como levo o pantalón,
n’esta terra non quedarás
prenda d’o meu curazón.
(23)
Sácate de esa ventana
cara d’ fregar as olas,
tanto se me dá por ti
como gato por cirolas.
(24)
Calate, vaite calanda
cara de leite trallada,
que andas fuxindo d’os ratos
polas ripas d’o tellado.
(25)
A oliveira de o adro
e quen ch’o pode contar,
donde se xuntan as mozas
pra de quen pasa malmurar.
(26)
A oliveira d’o adro
se se queixa ten razón,
por que lle quixeron cortar
a rais d’o corazón.
(27)
Arrimeime a oliveira
a coller unha bragasta,
pra comprender os homes
unha palabra me basta.
(Folio 3. Anverso)
(28)
Anque son d’ ló de riba,
detrás d’o toxo molar,
temen sei bebelo o viño
comos d’a veira d’o mar.
(29)
Dices que viches, que viches,
Digo que non viches nada,
si foras a Vilagarcía
habías d’vir pasmada.
(30)
A vida d’os vagamundos
e unha vida real,
de mozos polas tabernas,
de velhos n’o hospital.
(31)
Carballeira de san Roque,
quen na ha de pasear
as mociñas d’esta terra
d’ noite po-lo luar.
(32)
Rapaciña douch’os ollos
tamén che me dou os meus
vainos lavar o regueiro
ond’a a truita lava os seus.
(33)
Miña nai por m’ casar,
Prometeume bois e vacas,
ahora de casadiña
dame unha cunca de papas.
(Folio 3. vuelta)
(34)
Non digas que vay dereito,
o clavo que torto entrou,
non digas que é carpinteiro
quen nunca taboa labrou.
(35)
As pedras d’ o teu portal
E temén as d’o teu muro,
elas che poden decir,
as veces que te eu procuro.
(36)
Dices que eu non canto ben,
pra min canto bastante,
se algún non me quer oir
bota burro pra diantre.
(37)
Ferreiro de Milleirós,
vait’ traballar a Hermida,
se che rompeu a cabeza
vaste con ela rompida.
(38)
A rais d’o toxo verde
e moi dura d’arrincar,
os amores xa de tempo
mal se poden olvidar.
(39)
Ai tens o meu corazón,
se o queres matar, ben podes;
pero como estás ti dentro,
temén, si ti o matas, morres.
(40)
Esta noite hai serao
E non podo ir a el
coitadiño meu hirmao
quenche a de beillar con el.
(Folio 4a)
(41)
Si queres cantar delgado,
mociña d’o triste loito,
si queres cantar delgado
non abras a boca moito.
(42)
Traes a sombreiro d’ lado
pensando que eres alguén,
inda lle podes pagar
a quen n’o eido te ten.
(43)
Herba d’o trébo meniña,
herba d’o trebo rapaza;
herba d’o trebo meniña,
herba d’o trebo che naza.
(44)
Seiche cantar e beillar
sei facer o que eu quixer,
sonch’ fillo d’unha pobre
todo me fai menester.
(45)
Dallo corte, dallo corte,
meniña a o teu cantar,
dallo corte, dallo corte
que ben llo sabías dar.
(46)
O meu home ven das Yndias
regaloum’ unha navalla,
cun letreiro que decía:
Se queres comer traballa.
(47)
Dices que chove, que chove,
Se chove, deixa chover,
eu ben sei o abrigueiro
onde m’ei d’ acoller.
(Folio 4r)
(48)
Malmuray , malmuradoras,
malmuray sempre de min,
que eu nunca fun malmurado
se non de xente ruin.
(49)
Cantar, cantar paxariños,
que eu temén moito cantei,
vos ainda comenzades,
eu d’ cantar xa acabei.
(50)
Malmurai, malmuradoras,
malmurai d’ min e doutro,
no inferno tendes cama
pra descansar un pouco.
(51)
Anque estou aquí cantando,
quen m’ oye xa me entende,
pra comprar a quen me compra
e vender a quen me vende.
(52)
Casadiño, casa quere,
o solteiro non ll’a dan,
o que ha de ser casadiño
ha de facer po-lo pan.
(53)
Por aquela cruz bendita
que hay [está] n’a aquel campanario,
dime d’ si, ou de non,
non me traias engañado.
(54)
Manuel, Manueliño,
Manuel, cara de rosa,
leva os bois a beber
a fonte d’ a Ramallosa.
(Folio 5a)
(55)
Non chas quero, non chas quero,
castañas d’o teu magosto,
unhas saben o ardido
outras cheiran o chamosco.
(56)
Eu querer, queroche ben,
e amareite como sempre,
pero casarme contigo
non o quer a nosa xente.
(57)
O demo cando rabea,
pon os cornos [ollos] d’o rebés,
rabea, demo, rabea,
rabea que demo es.
(58)
A miña muller Farrruca
eche muy complementeira
con o rabo de unha sardiña
come unha bola enteira.
(59)
A muller de Roque Troque
no ten menda n’a camisa,
Roque Troque está mirando
e non se detén con a risa.
(60)
O loureiro e pan verde
que racha a’o correr,
falo contigo mociña
eche comer por non morrer.
(61)
O loureiro bate, bate
eu veu’o viu bater
coa folla no tellado
cando quer amanecer.
(Folio 5r)
(62)
O que non canta, nin beilla,
que vai facer o serán,
vai dir catro mentiras
pra ir contar mañán.
(63)
A subila e’a baixala
a costiña de Canedo,
a subila e a baixala
perdíu a cinta d’o pelo.
(64)
Pasei a ponte de Ourens
paseina d’ madrugada,
encontrei un anillo d’ouro
e unha cinta colorada.
(65)
Fun o moiño d’abaixo
e vin [volvin] polo de arriba,
o d’abaixo ten ferrollo
e o de arriba tarabilla.
(66)
Dicen que non hay no mundo,
dicen que non hay na terra
dicen que non hay no mundo,
galán pra ti doncella.
(67)
A castaña no ourizo
eu ben sei o que ela fai,
ela de verde galease
e de madura cai.
(68)
A castaña no ourizo,
deulle o vento e regañou
caiu d’o castaño abaixo
mira que tombo levou.
(Folio 6a)
(69)
As tellas do teu tellado,
botan auga sin chover,
temen choran os meus ollos
cando non te poden ver.
(70)
O gaiteiriño sin gaita,
non ten donaire nin sal,
fai coma muller sin roca
que maldita cousa val.
(71)
Prende salgueiriño, prende,
prende d’ pola na lama,
temen os meus ollos prenderon
no corazón de unha dama.
(72)
Non digas que o rio foche
se as pernas non te lavache,
non digas que misa oíche
se sola na egresia entrache.
(73)
Rapaces de Mourente,
mulleres d’ Marcón,
atracar a Carracedo
que roubou a san Simón.
(74)
Rapaciñas, rapaciñas
como quedades solteiras,
quedades tan amañadas
como xastre sin tiseiras.
(75)
Home casado, vadío,
que vas facer a’o serán
vai pra baixo d’o palleiro
facer o que fai o can.
(Folio 6r)
(76)
Eiche de tocar as cunchas,
miña carrapucheiriña,
eiche de tocar as cunchas
a tua cabeceiriña.
(77)
Algun día foches miña,
ahora véñote a ver,
que che quero preguntar
se queres volver a ser.
(78)
Desafío, desafío,
desafío de navalla
se queres desafío
vai’o buscar a Chantada.
(79)
Veño de Rivadeneira
de quitar un parecer,
abogado de Quintela
dime com’ei de facer.
(80)
O mar pide a Dios auga
os peixes piden fondura,
os homes piden diñeiro,
as mulleres hermosura.
(81)
Teño un amor que me mata,
outro que me da diñeiro,
outro que me desengaña
¿cal será o mais verdadeiro?
(82)
Eicho d’o dar que o teño,
que o teño ben gardado,
eicho d’o dar que o teño
un carabel encarnado.
(Folio 7 a)
(83)
Unha rosa non a queiras,
unha rosa non e nada;
iremos po-las roseiras
collerás unha manada.
(84)
No cruceiro da Cruña,
roubaron un cobertor,
os ladrós iban decindo
ojala fora mellor.
(85)
Miña nai, miña naiciña
que rica nai teño eu,
que vendeu o seu xustillo
pra m’ comprar o meu.
(86)
Miña nai deume unha tunda
co aro d’unha peneira
teña vergonza, miña nay
que ven a xente d’a feira.
(87)
Sabe Dios d’ hoxe an un ano
donde estará o meu corpo,
ou aquí, ou noutro lado
ou na sepultura morto.
(88)
Botei un limón a rodos,
na tua porta parou,
cando o limón ten amores
que fará quen o botou.
(89)
Non me mande miña nai,
a fonte que tardo moito,
unha fala requer outra
falas d’amor prenden moito.
(Folio 7 v)
(90)
Os mociños que hay ahora,
e mais os que ahora veñen,
todos andan enoxados
porque as barbas non lle veñen.
(91)
Os mociños que hay ahora,
todos andan d’ corbata,
que llas den un cortador
d’o pellexo d’unha vaca.
(92)
Namoreime de ti nena
o ver que cantabas ven,
ahora morro de fame
teu cantar non m’ mantén.
(93)
A mazan que ti me deches,
non a comin nin a dei,
levoa na faltiqueira
por che non perder a lei.
(94)
Nunca vin carballo torto,
ter a rama ben direita,
nunca vin home casado
traer a barba ben feita.
(95)
Debaixo d’aquela viña,
non chove nin hai orballo,
mociña, si has de ser miña
non m’ deas mais traballo.
(96)
Eu caseime por un ano,
por ver a vida que era,
o ano vai acabado
solteiriña quen me dera.
(Folio 8 a)
(97)
Señor san Cosme d’o monte
este ano a la non vou,
tiña o diñeiriño xunto
non sei quen m’o levou.
(98)
Traes o sombreiro gacho
inda ahora reparei,
se reparara antes
non amaba a quen amei.
(99)
Hasta a folliña d’o millo
sabe tamen picardía,
garda o orballo d’a noite
pra beber po-lo día.
(100)
Fóchete gabar, gabacha,
de que te foche a gabar,
que tiñas unha saya nova
de tascos a corar.
(101)
Fun a Portugal buscar
buscar a rais d’o toxo,
lla darei o meu amor
pra que lle pase o enoxo.
(102)
A tocar as castañetas,
a tocar as carrañolas,
a tocar as castañetas
non che caen as cirolas.
(103)
Debaixo d’a oliveira
ali e o namorar,
ten a folla miudiña
ali non vate o luar.
(Folio 8 r)
(104)
Miña nai por me casar
prometeume unha pichela
ahora por non m’a dar
come o porco n’ela.
(105)
Miña nai non me case
con home que enviudou
que non quero criar pitos
que outra galiña deixou.
(106)
O pouco que Dios m’ dou
cabe nunha man cerrada,
o pouco, con Dios e muito,
o moito, sin Dios, e nada.
(107)
Dices que non teño rendas
pra mantelo o estado,
d’a banda d’alá d’o rio
teño un salgueiro plantado.
(108)
Se ti foras o meu millo
eu te regaba no vran,
si ti foras miña dama
eu sería teu galán.
(109)
Debaixo d’o lavadouro
donde María lavaba,
había unha sementiña
que Manuel apañaba.
(110)
Non póñalo pe no meu,
nin a man na miña saya,
que anque son moza solteira
espero d’ ser casada.
(Folio 9 a)
(111)
Costureiriña bonita
que o palacio vas coser,
na cima d’as escaleiras
xa che dan que facer.
(112)
Pasei po-la tua porta
e mais po-lo teu tabuleiro,
unha fala mon ma deche,
teñas salú e diñeiro.
(113)
A flor d’a xesta e amarela
d’ lonxe parece ben,
comigo pasas o tempo
e a outra quereslle ben.
(114)
Plantei a sarxa n’o rio
o prixel na outra banda,
eu ben falaba contigo,
o corazón non m’o manda.
(115)
Deixame ir que levo presa,
vou coa auga d’ regar
eche mañán día santo
falaremos de vagar.
(116)
Chamácheme pouca roupa,
se tes moita ten proveito
menos teño que quitar a noite
cando na cama me deito
(117)
Miña nai por me casar,
prometeume tres ovellas,
unha cega e outra penca
e outra mona sin orellas.
(Folio 9 v)
(118)
No día que eu me case,
Dios queira que non apareza,
nin cura, nin sancristán,
nin as chaves d’a Ygresia.
(119)
Algún día algo, algo,
ahora meu queridiño
xa te non queren as mozas
porque vas acabadiño.
(120)
Debaixo d’a sepultura
podrece o ben que eu amei;
e nela d’auga bendita
nin pingueira eu botei.
(121)
O páxaro cando chove
mete o rabo n’a silveira,
asi fan as boas mozas
cando non hay quen as queira.
(122)
O moiño, ceina, ceina,
a auga faino ceinar,
as fillas d’o muiñeiro
rabian por se casar.
(123)
O moiño d’ meu pai
eu ben o sei entender,
cando está alto, baixalo,
canto está baixo, erguelo.
(124)
A tocar a pandereta
ganei unha saya nova,
e mais o reveretiño
pra lle botar a roda.
(Folio 10 a)
(125)
Fun a san Cibrán de lonxe
e vin po-lo d’ pretiño,
fun descalzo a pan e auga
vin calzado a pan e viño.
(126)
A miña muller morreu,
enterreina no palleiro,
deixeille un braciño fora
pra lle tocar o pandeiro.
(127)
As herbas d’o prado secan
logo volven a enverdecer,
asi fan amores vellos
cando se volven a ver.
(128)
A rula anda rulando,
que lle roubaron o niño
pra que o fixeche, rula,
tan pretiño d’o camiño.
(129)
Canta rula, canta rula,
alá se queixa n’aquel souto
coitadiño d’o que espera,
po-lo que está na man d’outro.
(130)
O meu refaixiño novo,
lévamo o rodo acabado,
as malas lenguas d’o mundo
xa lle ten outro botado.
(131)
Ay que piñeiro tan alto,
ay que piñas tan maduras,
ay que mociña tan guapa
quen te me dera ter nas uñas.
(Folio 10 v)
(132)
Décheme unha pera parda,
unha mazán xuaneira,
déchema p’o la ventana
Dios ch’o pague churasqueira.
(133)
Sei tocar, sei beillar,
todo se me da n’a man,
temen sei sachar n’o millo
e sacarlle a millán.
(134)
Vou cantar unha cantiga,
despois d’esta irá outra,
sabe Dios d’oxe dun ano
quen aqui cantará outra.
(135)
Ahora xa non s’estila
pedila filla a seu pai,
senon entrar a decir
meu sogro ¿cómo che vay?
(136)
As miñas mans son de plata
einas de mandar dourar,
saben tocar o pandeiro
temen saben traballar.
(137)
A miña muller e vella
d’ vella caenlle o coiro,
eille de facer un pandeiro
pra correr o entroido.
(138)
Nostra señora d’o Darbo
ela e madriña de seis,
eu temen son afillado
d’ san Salvador de Teis.
(Folio 11 a)
(139)
Fun o Ribeiro por viño
e emborrachoume unha nena,
non quero mais d’o Ribeiro
que inda me doi a cabeza.
(140)
Eille de tirar un tiro
as palomas de teu pai,
eille de tirar un tiro
e non chas ei de matar.
(141)
Algún día era eu
o que o teu xardín gardaba,
ahora xa somos moitos
d’ese mar a quitar auga.
(142)
Unha mazán bermellina,
picada d’un reiseñor;
que a picou que a roya
xa que lle levou o millor.
(143)
Auque de min digan, digan,
anque de min digan ben,
anque de min digan, digan,
non diga eu d’ ninguén.
(144)
Na miña vida eu viu outra
aló na banda d’o mar,
unha cadela con pitos
unha galiña a ladrar.
(145)
Dícesme que te queima o sol
eu digo que te fai hermosa,
mazanciña moi sombriza
nunca foi a mais sabrosa.
(Folio 11 v)
(146)
Este pandeiro que toca
e d’ pelica d’ovella,
que morrera de morriña
que de morriña morrera.
(147)
Pontevedra e boa vila
da d’ beber a quen pasa,
ten a fonte na ferrería
e san Bartolomeu na plaza
(148)
Vivan os canteiros madres
d’a vila de Pontevedra,
que fixeron vir a agua
d’ Vigo a Redondela
(149)
Este pandeiro que toca,
non e meu que e de María,
que m’o prestou onte a noite
pra ir oxe a romería.
(150)
Olvidácheme por pobre,
eu por rica te deixei,
vale mais pobre con hhonra
que rico d’ mala lei.
(151)
Señor san Amaro, mozas,
e a quince de xaneiro,
as que queiran ir alá
que arreglen o pandeiro.
(152)
Ariba pandeiro roto,
abaixo manta mollada,
que onde están os homes
as mulleres non valen nada.
(Folio 12 a)
(153)
Ariba coxo que e noite,
busca pousada con día,
os coxos n’a miña terra
buscana o medio día.
(154)
O abade d’ Louredo,
non ten capa nin capelo,
viva o de Cabeiro
que a ten de terciopelo.
(155)
Nostra señora d’o Castro
ten o tellado d’ vidro,
que llo deu un mariñeiro
que se viu n’o mar perdido.
(156)
Non se me dá por morrer,
que eu pra morrer nacin,
dáseme que ei de pasar
camiños que nunca vin.
(157)
Casadiña d’ tres días
dime que vida e a tua,
se o superan as solteiras
non se casaba ningunha.
(158)
Non me caso con Ferreiro,
que e malo de lavar
cásome con un mariñeiro
que anda nas ondas d’o mar.
(Folio 12 v)
(159)
Si o mar foras pescar,
nunca a fortuna te deixe,
canto mais peixe mais burro
canto mais burro mais peixe.
(160)
Vente vin, vente mirei,
ramalliño ‘d’azafrán,
vente vin, vente mirei
e non che puden dar a man.
(161)
As esfolladoras d’ noite
non dan proveito a ninguén,
mandei a muller a elas
e esfolláronma tamén.
(162)
Ese que anda a beillar,
ten as cirolas rachadas,
vaite d’ahí galopín
vaille dar unhas puntadas.
(163)
De Portugal me mandaron
un pano de lan novo,
en cada punta seu ramo
no medio un ¡ay! que morro.
(164)
Os de Pontevedra son
canteiros muy refinados,
nunca lles falta diñeiro
nin mozas de quince años.
(Folio 13 a)
(165)
Si ti viras o que eu vin,
n’a feira de Lalín,
un gato nunha ventana
tocando un violín.
(166)
Moza que estás n’o camino
bota castañas abaixo,
xa que non teño mandil
levareichas n’o refaixo.
(167)
Moza que vendes as peras,
cantas che mandaron dar,
pra ti meu queridiño
non mas mandaron contar.
(168)
Manuel, Manueliño,
Manuel d’a Rua alta,
moito che queren as mozas
porque lle tocas a flauta.
(169)
A pulga e mais o piollo
andan n’o campo a labrar,
a chincha e o carrapata
andan detrás a gradar.
(170)
Polainas, miñas polainas
non me vou d’aquí sin elas,
que me preguntan as mozas
to-da-las noites por elas.
(Folio 13 v)
(171)
Toda miña vida anduven
buscando unha moza rica,
e ahora deume Dios
unha María Benita.
(172)
Arriba meu pau d’a tuna
arriba meu pau tunante,
arriba meu pau d’a tuna
arriba con Dios adiante.
(173)
Manuela, Manuela,
as ovellas n’a revolta,
vamos eu e ti Manuela
vamoslle a quebrar a volta.
(174)
A Oliveira d’o adro,
deulle o vento e non caiu,
asi fizo a boa moza
que d’un valente se riu.
(175)
Miña prima Laureana,
non hay muller como ela,
os güesos dallos o home
e a carne comea ela.
(176)
Teño unha silva n’a horta
que me pica e que me prende,
teño unha mala veciña
que sin diñeiro me vende.
(Folio 14 a)
(177)
Como beilla, como beilla,
o das ciroliñas blancas,
como beilla, como beilla
como sacude as tamancas.
(178)
Si non fora por Marica,
A que anda a beillar,
Ssi non fora por Marica
Eu deixaba d’ tocar.
(179)
Miña cuñadiña nova,
Meu hirmao eche pequeno,
Si queres que veña logo
Mandalle o almorzó cedo.
(180)
Miña nai o pote ferve
a da verdura non ven, (a d’a verdura…)
no porteliño d’a horta
algún galán cha detén.
(181)
A oliveira ben plantada,
sempre parece oliveira,
a mociña ben casada
sempre parece solteira.
(182)
O abade de Arcade
non ten camisa ninhua,
e o de Figueirido
pra un cento faltalle unha.
(Folio 14 v)
(183)
Si queres que o carro cante
mollalle o lixo n’o rio,
despois d’o eixo mollado
canta coma un asubío.
(184)
Señor cura, señor cura,
a doutrina non’a sei,
pídame unhas cantiguiñas
que eu llas repinicarei.
(185)
Felices os que se deitan,
sin ansias en que pensar,
erguense, porque despertan
e saben que han d’almorzar.
(186)
Antes que a falar te poñas,
pensa no que has d’ decir,
que moitos d’ non pensalo
chegáronse a arrepentir.
(187)
Dices que non tes crus,
pra rezalo rosario,
cásate miña mociña
e terás crus e calvario.
(188)
Tres cousas pedin a Dios
ningunha me quixo dar,
hermosura, bo cabelo
e gracia pra cantar.
(Folio 15 a)
(189)
As estrelas miudiñas,
son quen dan a claridad,
anque teñas amor firme
non lle contes a verdad.
(190)
Costureira melindrosa
dis que non comes o tociño,
e comías o porco enteiro
desde o rabo hasta o fociño.
(191)
A rais d’o carrasco
metéchema nos ollos
o dia que me olvidache
tomei amores novos.
(192)
Santo Cristo de Fisterre,
santo d’a barba dourada,
axudame a remontar
o baixo de Touriñana.
(193)
Favores que me fixeche,
na cara mos vas botando,
favores non dan amores
libre quedo en chos pagando.
(194)
O carballo d’o Galleiro,
Ten a folla revirada,
Que lla rivirou o vento
nunha mañán d’ xiada.
(Folio 15 v)
(195)
María d’a Vendanova,
quería ser miña dama,
xa lle tomei a medida
e non me cabe n’a cama.
(196)
Tira puntos, saca puntos,
tira puntos no torreiro,
tira puntos saca puntos
e mira pro compañeiro.
(197)
A perdís anda no monte,
o perdigón no balado,
a perdís anda dicindo
ven cá meu namorado.
(198)
Anque vou a Peligrina
non vou po-los soldados,
vou por ver Nostra Señora
a dos pendentes dourados.
(199)
O cantar d’o galeguiño
e cantar que nunca acaba,
empeza con o lai-la-li-la
e acaba con lai-la-la-la.
FIN